والدین‏ پشت ‏نیمکت‏ کلاس‌ های ‏مجازی

صحنه جالبی است. مادر می‌خواند و می‌نویسد. تمرین‌ها را حل می‌کند. سؤالات را دست‌وپاشکسته، جسته و گریخته پاسخ می‌دهد. عکس می‌گیرد و در شبکه شاد برای معلم ارسال می‌کند. معلم پس از بررسی تاٌیید می‌کند. طی مدت رد و بدل شدن پرسش و پاسخ، دانش‌آموز در حال بازی و سرگرم کردن خود با دیگر ابزار کنار دستش است و گاهی هم غرولندهای مادر را به جان می‌خرد و با یک لبخند بی‌خیالی طی می‌کند. البته در کلاس آنلاین معلم در طول هفته شاید یک بار نامش را در کلاس مجازی بخواند و بخواهد که پاسخ سوال را پس از یک دقیقه برایش ارسال کند.دانش‌آموز هم از رو می‌خواند و مادر فایل صوتی را برای معلم می‌فرستد. معلم هم یک آفرین برایش می‌فرستد و در نهایت زنگ تعطیلی برای دانش‌آموز در کلاس آنلاین به صدا در می‌آید اما مادر همچنان درگیر است و می‌خواهد فرمول جدید و به روز حل این مسئله را پیدا کند.

یک کلاس مجازی

ولی یکی از دانش‌آموزان می‌گوید: روش‌های جدید برای آموزش و حل مسائل با زمان ما زمین تا آسمان متفاوت است. معلم در فضای مجازی نمی‌تواند به خوبی راه و روش‌ها را توضیح دهد و از صبح تا شب درگیر درس بچه‌ها هستیم. اوضاع برای آن‌ها که یک دانش‌آموز دارند و با سواد هستند کمی بهتر است ولی امان از آن لحظه که والدین سواد درستی نداشته باشند یا تعداد فرزندان دانش‌آموز در خانه زیاد و امکانات کم باشد، آن موقع است که مادر سرسام می‌گیرد. اگر هم امکانات مهیا باشد باید از این گوشی به آن گوشی سرک بکشد. به جای دانش‌آموز پاسخ‌گو باشد تا مبادا فرزندش در کلاس درس از بقیه عقب بماند. اما دانش‌آموز مسیر بی‌خیالی را طی می‌کند و طعنه‌های مادر راه به جایی نمی‌برد. دانش‌آموز در عالم هپروت به سر می‌برد. مادر از این رفتار و از این نحوه تحصیل عاصی به نظر می‌رسد. این وضعیت تحصیل این روزهاست.

افسردگی، ناراحتی روحی و روانی

کرونا که آمد مدارس تعطیل شد و تحصیل به دنیایی که از همان روزهای اول مدرسه به مراقبت در برابر این فضا توصیه می‌شد، کشیده شد. حال این روزها والدین جدا از دغدغه‌های آسیب فضای مجازی نگرانی بزرگ‌تری دارند آن هم کیفیت پایین آموزش که سبب شده است والدین و به ویژه مادران از صبح تا شب دغدغه آموزش به فرزند داشته باشند. روش‌های جدید آموزشی آن‌ها را عاصی کرده و حرف گوش نکردن‌ها هم سبب شده است تا والدین با اعصاب و روانی ناراحت کمک درس دانش‌آموزان باشند. این گفته‌های ولی دانش‌آموزی است که نگرانی بیش از حد برای نحوه تحصیل فرزندش سبب ناراحتی روحی و روانی او شده است. می‌گوید: سه دانش‌آموز در خانه دارم. دوقلوهایم کلاس سوم و فرزند بزرگ‌ترم کلاس هفتم است. اوضاع از دستم خارج شده و کم مانده است به مرز جنون برسم. با دوگوشی کارهای درس و مدرسه‌شان را پیگیری می‌کنم در حالی‌که بچه‌ها روش‌های مرا قبول ندارند و کمتر به حرفم گوش می‌دهند. بنا به گفته وی، در فضای مجازی هم متوجه توضیحات معلم نمی‌شوند چرا که توضیح کافی نیست. در تلویزیون هم آموزش برای دانش‌آموز ضعیف‌وقوی یکی است. در این شرایط، افسردگی، تنش و درگیری میان فرزند و والدین و … بسیار است.

ولی دانش‌آموز دیگری هم با بیان این‌که در این شرایط کرونا چاره‌ای جز تحصیل مجازی نیست اما بیشتر تحصیل برای والدین است، می‌گوید: انگار از نو باید درس بخوانیم، حرف والدین در خانه توسط دانش‌آموزان خریدار ندارد چون روش‌های آموزشی ما با روش‌های جدید متفاوت است. دانش‌آموز از معلم بیشتر حرف شنوی دارد تا مادر. این روزها سردرگمی‌ها بسیار است و والدین تمام زندگی‌شان درگیر تحصیل فرزندان شده و اعصاب درست و حسابی برای والدین و دانش‌آموز نمانده است.یکی از والدین هم می‌گوید: در برخی مقاطع معلم در ساعات خاصی آنلاین است، دانش‌آموز باید حاضر باشد و معلم هم تکلیف می‌دهد. درس برای همان دو ساعت است و دانش‌آموز باید بقیه روز را یا به بطالت بگذراند یا در همان فضای مجازی سرگرم باشد. در این بین والدین باید دایم رصد کنند تا دانش‌آموز گرفتار تله‌های مجازی نشود، درس را بخواند و اگر بتواند اشکالات را رفع کند. نیاز است تا معلم بیشتر در این سامانه فعال باشد و دانش‌آموز را درگیر کند.

رسیدگی به شکایات

مسئولین آموزش‌وپرورش ارزیابی نیم‌سال اول تحصیلی را برای بعد از امتحانات اعلام می‌کنند و می‌گویند: نحوه تدریس، علم‌آموزی معلم و علم‌اندوزی دانش‌آموز پس از ارزشیابی نیم‌سال اول مشخص می‌شود و سنجش قبل از شروع سال تحصیلی برای اختلال‌یابی دانش‌آموزان انجام شده است. به گفته آن‌ها روش‌های تدریس جدید با گذشته متفاوت و از این‌رو از والدین خواسته شده است تا آموزش را از طریق شبکه ملی و فعالیت معلم در سامانه شاد پیگیری کنند و فقط تکرار و تمرین داشته باشند. به گفته آنان اگر والدین به عملکرد معلم گلایه دارند باید شکایات خود را به اداره آموزش و پرورش اعلام کنند تا رسیدگی شود.